Każdego roku liturgicznego okres Bożego Narodzenia kończy się Świętem Chrztu Pańskiego. Kościół celebruje w tym dniu przyjęcie chrztu przez samego Jezusa z rąk Jana Chrzciciela. Jezus, będąc już dorosłym mężczyzną, w wieku 30 lat, poddaje się tradycyjnemu rytuałowi chrztu udzielonego przez Jana Chrzciciela w rzecze Jordan, by nadać mu w swoim czasie całkowicie innego, zbawczego znaczenia. Zostanie ono bowiem wypełnione treścią podczas Jego zbawczej męki, śmierci i zmartwychwstania, dając tym samym każdemu z nas dostęp do tego zbawienia. Rzeczywiście, teologia uczy, że chrzest gładzi grzechy, ten pierworodny, ale i wszystkie dotychczas popełnione, mocą zbawczej śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Chrzest daje nam w ten sposób udział w tych zbawczych wydarzeniach paschalnych Zbawiciela wyposażając tego, który go przyjmuje w konieczną do tego łaskę. W ten sposób chrzest otwiera również bramy Kościoła, instytucji zbawczej Jezusa Chrystusa, która szafuje sakramentami i pozwala korzystać z tych środków zbawienia. Chrzest Chrystusa wprowadza nas tym samym w tajemnicę chrztu każdego z nas.

Wyjątkowość chrztu Jezusa Chrystusa polega na tym, że po Jego śmierci i zmartwychwstaniu zacznie On chrzcić „Duchem Świętym i ogniem”, jak zapewnia Jan Chrzciciel, widząc w Jezusie „baranka Bożego, który gładzi grzechy świata”. Różnica między chrztem Jana a Jezusa jest zasadnicza: Jezus obdarza łaską zbawienia (Duchem Świętym), dopełniając tym samym to, czego brakowało naturalnym formom oblacji, które niejako historycznie przygotowywały naturalny grunt dla łaski. Jak mówi tradycja, uświęcił niejako wody Jordanu wchodząc w nie. Teraz można zrozumieć, dlaczego Jan Chrzciciel mówi, że to raczej on potrzebuje chrztu od Jezusa, bo Ten nie tylko nie potrzebuje nawrócenia, które Jan głosił chrzcząc innych, ale dopiero z Jego prawdziwego chrztu (śmierci i zmartwychwstania) popłynie łaska zbawienia. Jeszcze jedną ciekawą rzecz należy tu zauważyć; otóż w chwili naszego chrztu, również niejako nad nami, jak nad Jezusem, pojawia się Duch Święty niczym gołębica, a Bóg Ojciec wypowiada słowa: „to jest mój syn umiłowany, w którym mam upodobanie”. Oczywiście, chodzi tu o synostwo przybrane, synostwo w Synu Bożym, o którym na innym miejscu mówi św. Paweł, bowiem, w wyniku chrztu „otrzymujemy Ducha przybrania za synów, w którym (jak Jezus) możemy wołać: Abba Ojcze”.

Rzeczywiście, dziwnym się wydaje, że jeszcze do niedawna nie było w Kościele rzymskim specjalnego święta tego wydarzenia historycznego, o którym bardzo wyraźnie mówi przecież Biblia. Być może dlatego, że Kościół uwypukla tajemnicę chrztu świętego i jego chrystologiczne znaczenie podczas Świąt Paschalnych, z których to dopiero wypływa łaska zbawienia i kiedy to (w Wielką Sobotę) szczególnie poleca się udzielać chrztu przyszłym katechumenom. Chrzest Jesusa na tym tle wydaje się być jakby symbolicznym zakończeniem okresu dzieciństwa i rozpoczęciem Jego działalności publicznej. Kościół jednak chcąc podkreślić wagę samego wydarzenia chrztu Jezusa, wraz z całym jego teologicznym nośnikiem, wprowadził w 1955 roku najpierw wspomnienie liturgiczne tego wydarzenia, a po Soborze Watykańskim II (1969) ustanowił jego osobne Święto, które funkcjonuje do dziś i jest oficjalnym momentem zakończenia okresu Bożego Narodzenia.

Ojcze nasz...
10 x Zdrowaś Mario...
Chwała Ojcu...

Boże, Ty powołując nas do małżeństwa, raczyłeś je ubogacić potomstwem. Polecamy Ci gorąco nasze najukochańsze dzieci. Oddajemy je pod Twoją Ojcowską opiekę, aby wzrastały w Twej świętej bojaźni , wiodły życie prawdziwie chrześcijańskie i przyniosły pociechę nie tylko nam ale, i Tobie naszemu Stwórcy, i naszej Ojczyźnie. Spójrz, Panie, wśród jakich ludzi żyją. Udziel im pomocy i obrony, nam zaś dopomóż, abyśmy świadomi grożących niebezpieczeństw, przykładem naszego chrześcijańskiego życia zdołali je doprowadzić drogami cnoty i Bożych przykazań do nieba, gdzie będziemy Cię razem sławić na wieki. Amen.

Najwyższy Kapłanie, Jezu Chryste: obdarz naszych Kapłanów swą mocą i niepojętą miłością. Uzbrój ich w cierpliwości i wyrozumiałości wobec ludzkiej słabości. Daj im niezłomne męstwo w walce z wszelkim złem. Naucz ich pasterskiej troski o zaginione owce i uczyń światłymi przewodnikami na drogach naszych zwątpień i załamań. Zanurz ich w swojej świętości, aby ich życie było ciągle żywym znakiem, w którym ludzie rozpoznają Ciebie, Panie. Amen.

Święty Michale Archaniele, wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Niech go Bóg pogromić raczy, pokornie o to prosimy, a Ty, Książę wojska niebieskiego, szatana i inne złe duchy, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, Mocą Bożą strąć do piekła. Amen.

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, którą jesteś Ty, mój Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości, i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie przebywał z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego

Amen

Boże, Rządco i Panie narodów, z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać, a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej, błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna, chwałę przynosiła Imieniowi Twemu, a syny swe wiodła ku szczęśliwości.

Wszechmogący, wieczny Boże, spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej, byśmy jej i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie.

Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje, rządy kraju naszego sprawujące, by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Ja ….. (imię) w imieniu naszego Pana Jezusa Chrystusa, w mocy Ducha Świętego udzielonego nam w świętym sakramencie małżeństwa, obmywam cię w najdroższej Krwi Przymierza, którą Zbawiciel przelał za nas na krzyżu, i proszę Boga, by uwolnił cię od zła, które sprzeciwia się naszej miłości. Z serca ci przebaczam każde złe słowo, każdy gest, każde zaniedbanie, poniżenie czy pogardę, które mnie dotknęły. Otwieram się przed tobą i ponownie z miłością powierzam ci moje serce. Wyznaję przed Panem, że jesteś moim jedynym, wybranym, błogosławionym i ukochanym mężem.

Błogosławię ci w imieniu Najwyższego Boga i Pana Jezusa Chrystusa. Duch Święty Pocieszyciel niech cię napełni swym światłem. Niech Pan przeniknie cię miłością i uzdrowi twoją duszę. Niech uzdrowi twoje wspomnienia i uczucia. Niech w miejsce ran wleje ciepło kojącej miłości. Zanurzam cię w Jego miłości i błogosławię. Błogosławię naszą relację, relację z naszymi dziećmi. Błogosławię twoich rodziców. Błogosławię twoich przyjaciół i znajomych. Błogosławię cię miłością całkowitą, bezwarunkową, przebaczającą i czułą. Co Pan ci przebaczył i ja ci przebaczam.

Niech Pan dotknie z miłością twego ciała, które jest dla mnie znakiem Jego miłości. Niech napełni cię Duchem Świętym. Błogosławię twój dotyk i spojrzenie, naszą bliskość i mieszkanie. Niech Pan da ci pokój i radość, nadzieję i wolność we wszelkich przejawach życia. Błogosławię twoje starania o pracę, trud pracy, twego pracodawcę i współpracowników. Błogosławię twoje hobby i rozrywkę, (...), błogosławię to, co ty będziesz błogosławić.

W imieniu Pana Jezusa błogosławię wszystkim wrogom, którzy świadomie czy nieświadomie utrudniają nam wspólne życie. Niech Pan da im dobro i miłosierdzie, światło i pokój.

Mężu, składam cię w Niepokalanym Sercu Maryi Panny i błogosławię + w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

• o dar szczerej rozmowy,
• o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
• o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
• o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja. Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Panie Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen.
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen.

---

Niech nam Pan Bóg błogosławi, broni od wszelkiego zła i zaprowadzi do życia wiecznego. Amen